ሚዲያውን ቸል አንበለው!

ለወንጌል ሥራ ስላለው ጠቃሜታ ብዙ የተባለለት የብዙኀን መገናኛ በእኛ አገር የአቅሙን ያህል እንዳልተጠቀምንበት ለብዙዎች የተሰወረ አይደለም፡፡ የአብያተ ክርስቲያናት መሪዎች አንድም ከግንዛቤ ጉድለት፣ አንድም ደግሞ ከፍላጎት ማጣት የተነሣ ቸል ያሉት ይህ የአገልግሎት ዘርፍ አሁን ከመቼውም ጊዜ በላይ አስፈላጊነቱ ጎልቶ እየታየ መጥቷል፡፡

ይህንን የተረዱ ጥቂት ግለ ሰቦችና ቤተ ክርስቲያናት የአገልግሎት ዘርፉን ተቀላቅለው ደፋ ቀና እያሉ ይገኛሉ፡፡ “ጥቂት” የምንለው አማኝ ማኅበረ ሰቡ ካለው ቁጥር አንጻር ሲታይ አሁን ያሉት (የነበሩትን ጨምሮ) የክርስቲያን ሚዲያ አባላት እጅግ አነስተኛ ከመሆናቸው የተነሣ ነው፡፡ እነዚሁ ግለ ሰቦችና ተቋማት የበኩላቸውን ጥረት ቢያደርጉም እንኳ ሊደርሱት ከሚፈልጉት ሕዝብ አነጻር ውጤታማነታቸው ያን ያህል አመረቂ ስለመሆኑ በርግጠኝነት መናገር አይቻልም፡፡ ከዚያም ባለፈ የሠሯቸውና እየሠሯቸው ያሉ ስሐተቶች ብዙዎች የአገልግሎት ዘርፉን እንዲፈሩት፣ እንዲሸሹት ብሎም እንዲጠሉት ሳያደርገው አልቀረም፡፡

ሕንጸት መጽሔት የአገልግሎት ዘርፉን፣ በተለይም ደግሞ የቴሌቪዥን አገልግሎቱን ርእሰ ጉዳይ አድርጎ ያነሣበት ዋናው ምክንያት ዘርፉ ያለበትን ድክመት በመጠቆም የተሻለ ደረጃ የሚያደርሰውን መንገድ ለመፈለግ ነው፡፡ ባሉብን ችግሮች ላይ በግልጽ መወያየት ካልቻልን፣ ችግሮቻችንን መቅረፍም ሆነ የተሻለ አገልግሎት መስጠት አንችልም ብለን በጽኑ እናምናለን፡፡ ስለሆነም፣ ርእሰ ጉዳዩ ይመለከተናል የሚሉ ማናቸውም አካላት፣ የኢትዮጵያ የክርስቲያን ብዙኀን መገናኛ አገልግሎትን ለማሳደግና የተሻለ ለማድረግ ኀላፊነት በተሞላው መልኩ እገዛ ሊያደርጉለት ይገባል፡፡ በአገልግሎት ዘርፉ የተሰማራን  ወገኖችም ያሉብንን ክፍተቶች ለመሙላት እስከዛሬ የመጣንበትን መንገድ መመርመር፣ ብሎም ከስሕተቶቻችን ለመማር ራሳችንን ትኁታን የማድረጊያው ጊዜ አሁን እንደ ሆነ በማመን ልንተጋ ያስፈልገናል፡፡