ጌታን ተቀበሉ!

“ለተቀበሉት ሁሉ ግን፥ በስሙ ለሚያምኑት ለእነርሱ
የእግዚአብሔር ልጆች ይሆኑ ዘንድ ሥልጣንን ሰጣቸው” (ዮሐንስ 1፥12)

የወንጌል ውትድርና 

‘ወንድሜ፤ ጌታን ተቀብለሃል?̕’ ‘እኅቴ፤ ጌታን ተቀብለሻል?̕’ 

የወንጌል መልእክተኛ የሆኑ ሰዎች ይህን ጥያቄ በአንድም በሌላም ጠይቀዎት ይሆናል፤ ለምን ጌታ ያሉትን ኢየሱስ ክርስቶስን ሊቀበሉ እንደሚገባም ተነግሮዎም ይሆናል። አዎን፤ ‘ጌታን ተቀበሉ!’ የሚለውን የንስሓ ጥሪ በታማኝነት የሚያቀርቡ ትጕሃን የእግዚአብሔር መንግሥት ሠራተኞች፣ የወንጌሉ ወታደሮች በመካከላችን አሉ። 

እነዚህም፣ በኖህ ዘመን ሊመጣ ከነበረው ጥፋት ሰዎች ይድኑ ዘንድ እንደሰበከው ዐይነት ናቸው። በዚያን ዘመን በሰው ልጆች መክፋት ምክንያት ዐመፀኞችን ለማጥፋት እግዚአብሔር ካዘዘው የቅጣት ጎርፍ፣ ቅሬታ የሚሆኑትን ሊያድን ወዳዘጋጀው የደኅንነት መርክብ ግቡ ይል እንደ ነበረው ያሉ ናቸው። በተመሳሳይ በመጨረሻ ዘመን ሊመጣ ካለው የዘላለም ጥፋት ሊያድንን ራሱን ወደ ሰጠው፣ ወደ ኢየሱስ ክርስቶሰ በእምነት ገብተን እንድናመልጥ ነፍሳትን በወንጌል ተማጽኖ የሚያድኑ ታማኝ የሰው አጥማጆች ናቸው። “ኢየሱስም፦ በኋላዬ ኑና ሰዎችን አጥማጆች እንድትሆኑ አደርጋችኋለሁ አላቸው።” (ማርቆስ 1፥17)።

በዐይኖቻቸውም ፊት የበራው ብርሃን፣ ራሱ የፈጠራቸው ጌታ በመሆኑ እርሱን አለማውራት አይችሉም። ከዚህም የተነሣ ይህን ጥሪ በልዩ ልዩ መንገድ ያለመታከት ያቀርቡታል። የሚተጕበት መሰጠት እንደ ዓለም አተያይ እጅግ ሞኝነት የሚመስል፣ ብዙ ንቀትን የሚያስከትልና የበዛን ዋጋ የሚያስከፍል ነው። ይህን ጥሪ ለማቅረብ ያስነሣቸው የግል ጥቅም ሳይሆን፣ ከውዱ ጌታቸው የተቀበሉት ዐደራና የሚያገኙት ዘላለማዊ ትርፍ ነውና  ‘ዋጋን አስከፈልን’ ብለው የሚቈሙ አይደሉም። ዋጋን ስለ ስሙ ሊከፍሉ እንደሚገባ ቀድመው የተረዱ፣ ዐውቀውም የተሰማሩ ናቸው (ማቴዎስ 10፥22፤ የሐሥ 5፥41፤ 2ኛ ጢሞ 3፥12)።

በእምነት ካለ ርግጠኝነትና ስለ እውነት ከሆነ ተጋፋጭነታቸው የተነሣ፣ በሰዎች ፊት እንደ ንክና እንደ ሥራ ፈት ተደርገው ቢቈጠሩም፣ እነርሱን የሚያሳስባቸው ከፍ ባለ ስፍራ ለብቻው ተለይቶ ያለው የጌታ አምላካቸው ዕይታ እንጂ፣ የጠፊዋ ዓለም አስተያየት አይደለም። ዓለም እነርሱን ልትገነዘብ የምትችልበት የዕውቀት ብርሃን የላትም። ይህን ስንል፣ አንዳንዶች ያለ አእምሮና ለሰዎች ባላመጠንቅቅ እንዲያው በስሜታዊነት በወንጌል ሰበካ ስም፣ ከሰላም አብሳሪነት ይልቅ አላስፈላጊ ኹከት ፈጣሪ የሚሆኑበት አጋጣሚ የለም ማለት ግን አይደለም። የኢየሱስ ክርስቶስ ወንጌል በጥበብና በፍቅር፣ በትሕትና፣ እንዲሁም በመንፈስ ቅዱስ ኀይል ልንሰብከው የሚገባ ነው።  

‘አንተ ማን ነህና ነው የኔን መዳኛ የምትመነግረኝ? መዳኛው አንተ ምትሰብከው ሳይሆን እኔ የማምነው እንዳልሆነ በምን ታውቃለህ?’ እና የመሳሰሉት የተቃውሞ ምላሾች ሲቀርቡለት የወንጌለኛው መልስ፦ ̕የወደድከውን የማመን መብት እንዳለህ ባውቅም፣ በትክክለኛ መንገድ ላይ ነህ በማለት ግን ውሸትን አልነግርህም፤ እኔ እያለሁ ባለማወቅ ወደ ሲኦል አትወርድም፤ እውነት የሆነውንና የሚዳንበትን አንዱን መንገድ ስላገኘሁት ታመልጥ ዘንድ እነግርሃለው’ የሚል ነው። 

በርግጥ ሰው ሁሉ የሚያምነውን የመምረጥና ለሚያመልከው የመለየት መብት አለው። ይህን ነጻ ፈቃዱን፣ ምንም የማይፈይድለት ሥጋ ለባሽ ይቅርና፣ እስትንፋሱን የሰጠው ፈጣሪው እግዚአብሔርም አይከለክለውም። በጌታ የሆነው፣ በክርስቶስ ከእግዚአብሔር ልጆች የሚቈጠረው ሰው ግን፣ ይህን ጥሪ የማቅረብና ላላወቁት የማሳወቅ የፍቅር ግዴታ አለበት፤ ሕይወቱን ሰጥቶ ካዳነው ጌታ የተቀበለው ክቡር ተልእኮ ነውና። ሐዋርያው ጳውሎስ፣ “… ወንጌልንም ባልሰብክ ወዮልኝ” (1ቆሮንቶስ 9፥16) እንዳለው፣ ወንጌልን መስበክ ደመወዝን ከላከን የምንቀበልበት ለሰዎች ሁሉ ያለብን ዕዳ፣ በዐደራ የተሰጠን የማንነት ግዴታችን ነው። “እንዲህም አላቸው፦ ወደ ዓለም ሁሉ ሂዱ ወንጌልንም ለፍጥረት ሁሉ ስበኩ።” (ማርቆስ 16፥15)።

ከሃይማኖተኝነትና ለሃይማኖት ወገን ካለ ቅንዓት በላይ፣ ሰዎችን ከወንጌል የሚያሸሸው ለኀጢአትና ለዓለም ያለ ፍቅር ነው (ዮሐንስ 3፥20)። በወደቀው የሰው ማንነት ውስጥ በምቾት የሚኖረው የጨለማው መንፈስ፣ ሰዎችን ከዚህ ጥሪና ከሚከተለው መዳን በማከላከል ይቃወማል። እግዚአብሔር መዳናችንን እንደሚወድድ ሁሉ፣ መጥፋታችንን አጥብቆ የሚፈልግ ተጻራሪ የጨለማ ኀይል ለዐላማው እየሠራ በዙሪያችን አለ። ወንጌል በጨለማ እስራት ያሉትን ፈትቶ ወደ እግዚአብሔር መንግሥት የሚያሻግር የመዳን ድልድይ ነውና፣ ዜጎቹን ላለማጣት የጨለማው ገዥ በገዛው ማንነታቸው ውስጥ ሆኖ እንዳያመልጡት በመቃወምም ይሠራል (የሐሥ 26፥17-18፤ ቈላስይስ 1፥13-14)።

ወንጌል እግዚአብሔር አስቀድሞ የወሰናቸውን ወደ ቤታቸው የሚያስገባበት ጥሪ ነውና ሊድኑበት ለተገባቸው መልካም ዜና፣ እንዲጠፉ ለሚሆኑትም የተጠላ ድምፅ መሆኑም አይቀሬ ነው። “ወንጌላችን የተከደነ ቢሆን እንኳን የተከደነባቸው ለሚጠፉ ነው።” (2ኛ ቆሮንቶስ 4፥3)።

በኢየሱስ ክርስቶስ በማመን ወደ ሕይወት የመጣ ሰው ሁሉ፣ ካመለጠበት የጥፋት ጉድጓድ ሌሎችም እንዲያመልጡ ይናገራል። የሰዎችን አቋምና እምነት አክብሮ ወደ ማይወጣበት ሞት እንዲሸኛቸው የሚያስችለው ዐሮጌ ማንነት፣ በክርስቶስ ከእርሱና ከእርሷ ተወግዷልና በማይመች ሁኔታና በከፋ ምላሽ ውስጥ ሁሉ ‘ጌታን ተቀበሉ’ እያለ ይናገራል፤ ̕‘ኑ! በመዳን እኛን ምሰሉ’ በማለት ወደ ዘላለም ሕይወት ይጣራል።

የወንጌል ወታደር የታጠቀውን እውነት ለፍጥረት ሁሉ የማወጅ ግዴታ ቢኖርበትም፣ ሰዎች ያንን አድምጠው የሚወስዱት ውሳኔ የራሳቸው ነው። ወንጌል ጥበበኞችና አዋቂዎች ነን ለሚሉ ብዙዎች ከተራ ወሬና ከተረት ተረት ለይተው ሊያዩት የሚችሉት ነገርም አይደለም፤ ይህም እግዚአብሔር የምድርን ሊቃውንትና ተራቃቂዎችን ሳይሆን፣ በስብከት ሞኝነት መንግሥቱን እንደ ሕፃን ሊቀበሏት ለሚችሉት ራሱን ሊገልጥ መልካም ፈቃዱ በመሆኑ ነው። “በዚያን ሰዓት ኢየሱስ በመንፈስ ቅዱስ ሐሤት አደረገና፦ የሰማይና የምድር ጌታ አባት ሆይ፥ ይህን ከጥበበኞችና ከአስተዋዮች ሰውረህ ለሕፃናት ስለገለጥክላቸው አመሰግናለሁ፤ አዎ አባት ሆይ ፈቃድህ በፊትህ እንዲህ ሆኖአል።” (ሉቃስ 10፥21)፤ “በእግዚአብሔር ጥበብ ምክንያት ዓለም እግዚአብሔርን ስላላወቀች፣ በስብከት ሞኝነት የሚያምኑትን ሊያድን የእግዚአበሔር በጎ ፈቃድ ሆኖአልና።” (1ኛ ቆሮንቶስ 1፥21)።

እኔም እኅታችሁ በእግዚአብሔር ጸጋና መልካም ፈቃድ፣ የዚህ ሕይወት የሆነው ጌታ የኢየሱስ ክርስቶስ ወንጌል አብስሪነት ዕጣ ወደቀብኝ። ይህን እውነት እንዳስተውል፣ ሞኝነት የሚመስለውን የመዳን ጥበብ ልቤን ከፍቼ እንድቀበል የረዳኝን፣ ዐውቀው ዘንድ ራሱን የገለጠልኝን ቸር አባት እግዚአብሔርን አመሰግናለሁ። 

“በወንጌል አላፍርም፤ ምክንያቱም ለሚያምን ሁሉ ለድነት የሚሆን የእግዚአብሔር ኀይል ነው …” (ሮሜ 1፥16 አመት)