ፍርሀት እና ምሕረት

ቴዎድሮስ ሲሳይ

በዚህ ዓለም ስንኖር፣ ጕዳያችንን እና ነገራችንን እንዴት እንደምንከውን ግድ የሚለን እና የሚያስጠነቅቀን የእግዚአብሐር ፍርሀት ነው። በእግዚአብሔር ፍርሀት እንወቀሳለን፣ እንገሠፃለን፣ እንከለከላለን፣ እንገደባለን፣ ጨርቃችንን ጥለን እንሮጣለን፣ ማቅ ለብሰን እናለቅሳለን፣ ፊታችንን ወደ እርሱ አዙረን እንመለሳለን። “ሰው ከሞት ወጥመድ ያመልጥ ዘንድ እግዚአብሔርን መፍራት የሕይወት ምንጭ ነው” እንደሚል ቃሉ (ምሳሌ 14፥27)።

ከሳትንበት፣ ከወደቅንበት፣ ከተወቀስንበት፣ ከተከሰስንበት ነጻ መውጫው መንገዱ ደግሞ የእግዚአብሔር ምሕረት ነው። ስለዚህም ነፍስ የመተላለፏን ወቀሳ በተቀበለች ጊዜ፣ በኀጢአቷም ምክንያት ኀፍረት በወደቀባት ጊዜ፣ ብቸኛውና ትክክለኛ ርምጃዋ መሆን ያለበት ወደ እግዚአብሔር ምሕረት መሸሽ፣ ወደ ጸጋው ዙፋኑም መቅረብ ነው። ትክክለኛ መንገዱም ይህ ነው፤ ከዚህ የተለየ ርምጃ ጥቅም የለውም። ወደ እግዚአብሔር ምሕረት ከሚወስደው የተለየው መንገድ  ከሥጋ ነው፤ ከዓለም ነው፤ ከሰይጣን ነው።

በእግዚአብሔር ፍርሀት ምክንያት፣ ነፍሳችን ኀፍረት ከሆነባት ነገር፣ ከኀዘን ወጥታ ወደ ዕረፍት የምትመጣው፣ የእግዚአብሔርን ምሕረት ስትቀበል ነው።

ፍርሀቱን ያወቀ፣ ምሕረቱንም ሊያውቅ ይገባል። ፍርሀቱን የተቀበለ፣ ምሕረቱን ይቀበል ዘንድ ይህ ይሰጠዋል። የእግዚአብሔር ምሕረት ያለ እግዚአብሔር ፍርሀት ምውት ነው፤ “ኀጢአት ያለ ሕግ ምውት ነውና” የሚለውን የጳውሎስን መሥመር ያስታውሷል።

ምሕረቱ ያለው፣ ፍርሀቱ ላለባቸው ነው። በእግዚአብሔር የማያምኑ፣ ፍርሀቱን የማያውቁ ወይም የናቁ፣ እነርሱ ምሕረቱን አያውቁም፤ አይቀበሉምም። የእግዚአብሔር ፍርሀት በእግዚአብሔር እምነት ምክንያት እንደ ሆነ ሁሉ፣ የእግዚአብሔር ምሕረትም እንዲሁ በእግዚአብሔር እምነት ይሆንልናል።

“እንግዲህ ምሕረትን እንድንቀበል በሚያስፈልገንም ጊዜ የሚረዳንን ጸጋ እንድናገኝ ወደ ጸጋው ዙፋን በእምነት እንቅረብ።”— ዕብራውያን 4፥16